Destiny

Θέλω να πιστεύω πως δίδεται στον οποιοδήποτε, τουλάχιστον μια ευκαιρία κάποια στιγμή στην ζωή του να βρίσκεται στο σωστό σημείο, την σωστή στιγμή για να ξεφύγει από το τυχαίο και να ακολουθήσει το πραγματικό πεπρωμένο του. Το θέμα είναι όμως… αν θα κάνει και τη σωστή κίνηση…

Ποίο είναι εκείνο το μοναδικό στοιχείο που θα σε“ξυπνήσει” και θα κάνεις αυτή την απίθανη κίνηση, όπου θα ξεπεράσεις τον εαυτό σου και θα δεις την αλήθεια, αλλά και ποιοί είναι οι παράγοντες που μας εμποδίζουν;

Δύσκολο ερώτημα, όταν οι καθημερινές ανθρώπινες συνήθειες μας, οι άμυνες μας κάνουν εσωστρεφής. Όταν στο 99% του χρόνου μας σκεφτόμαστε το μέλλον και παύουμε να νιώθουμε την στιγμή που ζούμε. Όταν είμαστε ικανοποιημένοι στο κλουβί που ζούμε αντί να έχουμε γυρίσει τον κόσμο ανάποδα. Όταν δεν θέλουμε να επικοινωνήσουμε με το δίπλα μας διότι δεν το θεωρούμε άξιο επικοινωνίας με την αυτού μεγαλειότητα μας. Δύσκολο πολύ. Όταν είσαι μικρός δεν έχεις την εμπειρία να το δεις, και όταν είσαι μεγάλος δεν διαθέτεις το κουράγιο να το δεις.

Αφού είδα κατά τύχη τρεις ταινίες σε μια εβδομάδα: Moon, Ιnk και 500 of Summer και έφερα σε δύσκολη θέση έναν καλό άνθρωπο όπου δεν έφταιγε σε τίποτα, μου ήρθε η αναλαμπή για το ποιό πιθανόν μπορεί να είναι εκείνο το ασύλληπτο μοναδικό στοιχείο που χρειαζόμαστε.

Θεωρώ πως πρέπει να νιώθεις ότι βρίσκεσαι στο τέλος. Ότι η στιγμή που βιώνεις είναι η τελευταία και δεν θα υπάρξει άλλη παρόμοια, ότι δεν είσαι εν τέλη αθάνατος. Μόνο τότε οι αισθήσεις μας μιλούν και μας καθοδηγούν, τις υπόλοιπες ώρες απλώς υπάρχουν.

Δύσκολα τα πράγματα… Διότι η συνήθεια είναι συνεχώς εκεί μαγευτική… και όλα αυτά που γράφω θα τα έχουμε ξεχάσει μέχρι να τελειώσουμε την ανάγνωση του….

Πεπρωμένο… ποιό να είναι άραγε το δικό σου.;