Την αποκαλώ διαύγεια, κρυστάλλινη διαύγεια. Όταν την έχεις μέσα σου, μια φορά είναι αρκετή για να πετύχεις σε ότι κάνεις.
Σου δίνει φτερά για να καταλάβεις προβλήματα, να ακούσεις και να βοηθήσεις άμα χρειάζεται τον συνάνθρωπο σου, άνετα και αβίαστα. Είναι τότε που οι λύσεις αρχίζουν με έναν περίεργο τρόπο να εμφανίζονται μετέωρες μπροστά σου, λες και η απάντηση υπάρχει ήδη μέσα σου πριν ακούσεις το ερώτημα. Εκείνη την ώρα δεν αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν να βλέπω την ολότητα του προβλήματος και ταυτόχρονα την αποδόμηση του, τόσο ακοπίαστα. Την δέχεσαι όπως είναι.
Όμως το θέμα με την διαύγεια είναι πως σου παρουσιάζεται όποτε της κατέβει, εντελώς απρόσκλητη. Για ελάχιστο χρόνο την έχεις δίπλα σου, μετά έρχονται πάλι τα μαύρα σύννεφα της ενσυνείδητης σκέψης και σε απομακρύνουν από την πραγματική νοημοσύνη σου.
Κάπως θα μπορεί να γίνεται πιο προγραμματισμένα αυτή η επαφή με την άλλη μας νοημοσύνη. Γιατί όχι;
Κάθε νύχτα πριν κοιμηθώ σκέφτομαι το πιο δύσκολο,άλυτο θέμα της μέρας.Το πρωί,κάθε πρωί θα χει βρει τη λύση του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί Πενταράκι μου...
Του καθενός η νοημοσύνη δραστηριοποιείται διαφορετικά. Σε κάποιους ακόμα και στον ύπνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως αν κρίνω από εμένα αυτό το χαοτικό/τυχαίο της σκέψης δεν κατάφερα να το δαμάσω και μάλλον αυτό θα με κατατρέχει για πάντα :-(